اثر پلی مورفیسم his۴۴۷his ژن pparγ بر روی اووسیت ها و باروری در لقاح خارج رحمی

زمینه: عوامل ژنتیکی در باروری زنان و نمو جنینی نقش مهمی دارند و این امر می تواند موجب افزایش میزان تأثیرگذاری روش کمک باروری شود. هدف: مطالعه به منظور تعیین اثر پلی مورفیسم his447his ژن pparγبر روی اووسیت و میزان باروری زنان داوطلب لقاح خاج رحمی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی نمونه های خون از 98 بیماری که به بیمارستان الزهرای تبریز مراجعه کرده بودند جمع آوری شد. نوع پلی مورفیسم نمونه ها توسط روش چند شکلی طول قطعه محدود(pcr–rflp) تعیین شد. برای بررسی ارتباط مستقل بین تعداد تخمک های بالغ و تعداد تخمک های بارور شده و نوع پلی مورفیسم ژن pparγ از آنالیزهای چند متغیره استفاده شد. یافته ها: ارتباط معکوس معنی داری بین سن زنان و تعداد تخمک های بالغ )001/0, p= 37/0(r= - و میزان تخمک های بارور شده ) 015/0, p=25/0(r=- وجود داشت. نسبت تعداد تخمک های بالغ و تخمک های بارور شده افزایش معنی داری )005/0(p< در حاملین الل نادر نسبت به ژنوتیپ هموزیگوت نرمال نشان داد. ارتباط پلی مورفیس his447his بعد از همسان سازی عوامل مداخله گر در آنالیزهای چند متغیره از نظر آماری معنی دار باقی ماند) 003/0(p=. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها به نظر میرسد پلی مورفیسم his447his ژن pparγ به عنوان یک عامل مستقل، در میزان لقاح خارج رحمی و احتمالاً باروری زنان نقش مهمی دارد.